Kimsesizliğin ortasında yıkık bir harabeyim aslında
Herkesin bir kenara ittiği kalmak istemediği bir enkaz yüreğim
Sevgi kırıntılarıyla yaşama tutunuyorum
Aşk kırıntılarını kaldırıyorlar enkaz olan yüreğimden
Yaralarımı sarmaya çalışıyorum fakat bu deprem bende öyle bir hasar yarattı ki hiçbir ilaç çare olamaz yarama
Kimse kurtarmak istemiyor beni
Haykırışlarıma karşılık gelmiyor
Hayatta kalmam için kimse elini uzatıp çıkarmıyor enkazın altından
Sanki ölmemi beklermiş gibi
Ve sonunda istedikleri oluyor cesedim çıkıyor enkazın altından
Ve sonra sahte göz yaşları
Ve bende huzura kavuşmanın mutluluğu…
Kısa ve zor bir yolculuktu benimkisi
Kimsesiz ve yalnız
18 yıl beklemişti son bulmak için
ruhum bedenimi terk ediyor
tıpkı yaşarkende terk edildiğim gibi
terk edilişlere alışık bu beden
elveda RUHUM..
Konu: virane yaşamın hikayesi 
Ptsi Ara. 01, 2008 1:03 pm
